Sorry seems to be the hardest word....

Przepraszam wszystkich czytających bloga, że tak go zaniedbałam. Problemy dnia codziennego zajmują mi cały wolny czas. Rozleniwiłam się, to fakt. Chyba mnie dopadła jakaś depresja. Ale mniejsza o to. To nie blog o moich osobistych emocjach ale o Algierii, a więc wracam do tematu.

Odkąd prowadzimy z mężem bar arabski napotkaliśmy wielu obcokrajowców, w tym także z Algierii. Co mnie w dużym stopniu zbulwersowało, to fakt, że z nich tacy muzułmanie jak ze mnie królowa angielska. Jeden z nich nawet nie był świadomy (tak twierdzi), że picie alkoholu jest grzechem (!). No i oczywiście wcześniej nigdy nie pościł w Ramadanie. Fajnie nie? Owszem, da się znaleźć kilku dobrych muzułmanów (o ile można nazwać takimi ludzi, którzy nie piją, nie zdradzają żony itd.), ale to jest dosłownie znikomy procent. Czy naprawdę to z pozoru rygorystyczne religijne wychowanie wcale takim nie jest? Najbardziej rozwiązłość zauważyłam wśród Tunezyjczyków i Egipcjanów. Czy to wynika z faktu, że w ich krajach ilość turystów jest tak wielka, że zmienia mentalność ludzką? Ja nie mówię, że zamykanie kobiet w domach czy zakrywanie twarzy jest dobre i właściwe. Ale bulwersuję się faktem, jakie ci ludzie wystawiają świadectwo swojej religii? Taki Polak np poznając takiego muzułmanina może spokojnie stwierdzić, że jego poziom religijności osiągnął 0. Islam w oczach Polaków, to religia, której wyznawcy są głęboko wierzący, modlą się 5 razy dziennie itd. Ale tak naprawdę, takiego muzułmanina ciężko znaleźć. Ciężko znaleźć takiego, któryby interesował się życiem rodzinnym, nie pił, nie palił, dbał o wychowanie dzieci, starał się modlić i szanował żonę. A może to wszystko przez to, że w Europie "Allah nie widzi"??